Bir dostumun kaleminden akan zehire, ANTİDOT. - Bu blog ölmedi! :D
Dünya'da hala iyi insanlar varmış dedirten insan, bana bu dünyanın kötü olduğunu düşündürten insanlardan daha kötüye dönüştüğünü gördüm. Bu yazımda lise arkadaşım , eğlenceli adamdır dediğim arkadaşımın, eski sevgilisinin ardından kaleminden dökülen aforizmaları tek tek yorumluyorum . Çünkü bu arkadaşım kadar; siz de, ben de çok fazla eski sevgili sahibiyiz. İlk aforizma ile başlıyorum. Eski sevgilinin ardından kurulan cümlelerin yıkıcılığını , damarlarında hissettiğin anı, kadar iyi biliyorum ki. Neden biliyor musun? Çünkü hep o yıkıcı öfkenin arasından çıkartırım genelde insanları. Bu aforizmanın en eksik yanını, arkadaşıma ve size şu şekilde anlatmak istiyorum. İnsan bir kişiden iyilik ve kötülük arayacak şekilde dolanmayı, sonlandıracak bir varlık değil. Çünkü kimsenin içinde iyilik ve kötülük kadar kalın çizgiler bulamıyorsunuz. Ne siz o uç iyilikle ve kötülükle karşılaşmaya hazırsınız, ne size bunu verecek insanlar normal olmayacaklar. Benim, seni